Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου
Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης, Θέκλης μεγαλομάρτυρος
Μνήμη Θαύματος τῆς Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς Μυρτιδιωτίσσης (24 Σεπτεμβρίου)
ό γεγονός ἔλαβε χώρα στόν Ἱερό Ναό τῶν Μυρτιδίων στό νησί Κύθηρα, ὅταν θεράπευσε παράλυτο.
Λεπτομέρειες γιά τό γεγονός αὐτό, καθώς καί γιά τίς παραδόσεις τῆς εὑρέσεως τῆς Ἁγίας εἰκόνας τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιωτίσσης, βλέπε στόν Συναξαριστή τοῦ Ματθαίου Λαγγῆ, αὐτή τήν ἡμέρα, τόμος 9ος σελίδα 514, ἔκδοση 5η, 1992.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ὡς κρήνη ἀκένωτος, τῶν παρά σοί ἀγαθῶν, Εἰκών σου ἡ πάνσεπτος, τοῖς Κυθηρίοις ἁγνή, ἐδόθη κραυγάζουσι· χαῖρε ἡ προστασία, πάντων τῶν δεομένων· χαῖρε ἡ σωτηρία, τῶν τιμώντων σε πόθῳ· χαῖρε ἡ τῷ παραλύτῳ, τήν ἴασιν βραβεύσασα.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τῇ Θεοτόκῳ οἱ πιστοί νῦν προσπελάσωμεν
Ὡς χορηγούσῃ δαψιλῶς πᾶσιν ἰάματα,
Ἀναμέλποντες ἐφύμνια μετά πόθου.
Ἀλλ’ ὡς ἤγειρας παράλυτον, Θεόνυμφε,
Ἀπό πάσης ἡμᾶς ῥῦσαι περιστάσεως
Τούς σοί κράζοντας· χαῖρε δόξα παγκόσμιος.
Μεγαλυνάριον.
Ὤφθης τῶν Κυθήρων καταφυγή, ἐξαιρέτῳ τρόπῳ, ἀναβλύζουσα ἐν αὐτοῖς, ἐκ τῆς σῆς Εἰκόνος, προνοίας σου τά ῥεῖθρα, ὦ Κεχαριτωμένη· διό ὑμνοῦμέν σε.
Ἁγία Θέκλα ἡ Ἰσαπόστολος (24 Σεπτεμβρίου)
εννήθηκε ἀπό εἰδωλολατρική οἰκογένεια στό Ἰκόνιο. Μνηστεύθηκε μέ κάποιο νέο, τό Θάμυρη, μέ τόν ὁποῖο ἔμελλε νά συζευχθεῖ.
Ἐν τῷ μεταξύ ἦλθε στό Ἰκόνιο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καί κήρυττε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ στό σπίτι ἐνός εὐσεβῆ ἄνδρα, τοῦ Ὀνησιφόρου, μετέπειτα ἀποστόλου († 7 Σεπτεμβρίου). Ἡ συνεχής προσέλευση στό θεῖο κήρυγμα προσείλκυσε τήν προσοχή τῆς Θέκλας. Καί κάποια νύκτα, μέσα στό ἀκροαζόμενο πλῆθος ἦταν καί αὐτή. Τά λόγια πού ἄκουσε τήν τράβηξαν τόσο πολύ, ὥστε τήν ἔκαναν νά ἐπανέλθει πολλές φορές νά ἀκούσει τόν Ἀπόστολο Παῦλο.
Αὐτό, ὅμως, ὅταν τό ἔμαθαν ἡ μητέρα της καί ὁ μνηστήρας της, προκειμένου νά τήν ἐπαναφέρουν στήν εἰδωλολατρία συκοφάντησαν τόν Ἀπόστολο Παῦλο, μέ ἀποτέλεσμα ὁ ἡγεμόνας Καστίλλιος νά τόν φυλακίσει καί στήν συνέχεια νά τόν διώξει ἀπό τήν πόλη. Ἀλλά ἡ Θέκλα εἶχε πάρει τήν ἀπόφαση νά δοθεῖ ὁλοκληρωτικά στή διακονία τοῦ Εὐαγγελίου.
Συγγενεῖς καί πρώην φίλοι της τήν πολέμησαν ἀνελέητα. Αὐτή ὅμως, εἶχε στή θύμησή της τά λόγια τοῦ διδασκάλου της Ἀποστόλου Παύλου: «Θύρα μοί ἀνέωγε μεγάλη καί ἐνεργής, καί ἀντικείμενοι πολλοί». Μοῦ ἀνοίχτηκε, δηλαδή, πόρτα μεγάλη, γιά καρποφόρα Ἱεραποστολική δράση. Καί γι’ αὐτό, λόγω τοῦ φθόνου πού ἔχει ὁ σατανᾶς γιά κάθε καλό, πολλοί καί τώρα παρουσιάζονται ἐνάντιοι καί πολέμιοι.
Τελικά ἡ Θέκλα στήν πορεία τῆς Ἱεραποστολικῆς της δράσης πέρασε πολλά μαρτύρια, ἀπό τά ὁποία, ὅμως, μέ θαυματουργικό τρόπο βγῆκε ἄθικτη.
Πέθανε 90 χρονῶν σέ κάποιο ὄρος τῆς Σελεύκειας.
Ἅγιος Σιλουανὸς ὁ Ἁγιορείτης (24 Σεπτεμβρίου)
γινε γνωστός πρίν ἀκόμα ἁγιοποιηθεῖ ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ τό βιογραφικό ἔργο «Ὁ γέροντας Σιλουανός τοῦ Ἄθω», πού τό συνέγραψε μέ ὡραῖο τρόπο ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου στό Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας, Ἀρχιμανδρίτης Σωφρόνιος, πού ἔζησε κοντά στόν Ἅγιο γιά πολύ καιρό στόν Ἄθω.
Σύμφωνα λοιπόν μέ τόν Σωφρόνιο, ὁ Ἅγιος Σιλουανός ἀσκήθηκε στό Ἅγιον Ὄρος γιά 46 ὁλόκληρα χρόνια καί συγκεκριμένα στή Μονή τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα.
Γεννήθηκε τό 1866 στό χωριό Σόβοκ τῆς ἐπαρχίας Λεμπεντιάσκ τῆς Ρωσίας καί τό κοσμικό του ὄνομα ἦταν Συμεών Ἰβάνοβιτς Ἀντόνωφ. Στή Ρωσία ἔκανε τό ἐπάγγελμα τοῦ ξυλουργοῦ.
Στό Ἅγιο Ὅρος ἦλθε τό 1892 καί ἀφιερώθηκε ὁλοκληρωτικά στήν ἄσκηση καί τήν προσευχή. Τό 1911 ἔγινε μεγαλόσχημος καί στολίστηκε μέ πολλές ἅγιες ἀρετές καί γέμισε ὅλος ἀπό Θεῖο φῶς. Τό 1905 βγῆκε γιά λίγο ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος καί ἐπισκέφθηκε τά μοναστήρια τῆς πατρίδας του.
Ἀπεβίωσε στίς 24 Σεπτεμβρίου τοῦ 1938 καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πρόσφατα τόν ἁγιοποίησε.
