Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου
Τσικνοπέμπτη,
Λέοντος Κατάνης, Αγάθωνος, Βησσαρίωνος
ΤΟ ΤΡΙΩΔΙΟ
ο Τριώδιο έχει λάβει την ονομασία αυτή από το ομώνυμο εκκλησιαστικό βιβλίο, το Τριώδιο, το οποίο περιλαμβάνει τους ύμνους που ψάλλονται στις εκκλησίες κατά τη συγκεκριμένη περίοδο.
Οι ύμνοι αυτοί έχουν τρεις ωδές σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ύμνους τις εκκλησίας, οι οποίοι έχουν εννέα ωδές. Αυτός είναι και ο λόγος που το βιβλίο αυτό, και κατ’ επέκταση και η συγκεκριμένη χρονική περίοδος, ονομάστηκαν Τριώδιο.
Οι ύμνοι του Τριωδίου γράφτηκαν από τον 5ο έως τον 15ο αιώνα μ.Χ. Χειρόγραφα των ύμνων του Τριωδίου σώζονται από τον 10ο αιώνα μ.Χ. ενώ για πρώτη φορά τυπώθηκε, το εν λόγω βιβλίο, στα Ελληνικά το 1522 μ.Χ. στην Βενετία.
Το Τριώδιο, ως χρονική περίοδο, αναφέρεται στις τρεις πρώτες εβδομάδες που οι χριστιανοί ετοιμάζονται για την μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής. Κάθε Κυριακή αυτών των τριών εβδομάδων έχει τη δική της σημειολογία.
Η πρώτη, η Κυριακή του Τελώνη και Φαρισαίου προτρέπει τους Χριστιανούς να είναι ταπεινοί, όπως ο Τελώνης και όχι υπερήφανοι όπως ο Φαρισαίος.
Κυριακή της Απόκρεω – Πρόγευση της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου, Αρχιμ. Ε.Ο., Ι.Ν. Αγίου Νικολάου του Νέου, Θηβών
ατά τη σημερινή τρίτη Κυριακή του Τριωδίου, αγαπητοί μου αδελφοί, ακούσαμε την Ευαγγελική περικοπή, στην οποία περιγράφεται η σκηνή της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου και της τελικής κρίσης των ανθρώπων. Η σκηνή είναι εντυπωσιακή! Τα λεκτικά σχήματα απλά και παραστατικά. Ο Χριστός θα εμφανιστεί σε απόλυτη δόξα, εν’ αντιθέσει με την πρώτη έλευσή Του στη γη, κατά την οποία ενδύθηκε το ταπεινό ανθρώπινο σαρκίο και γεννήθηκε σε μια απόμερη σπηλιά της Βηθλεέμ. Θα προβεί στο ξεκαθάρισμα της ανθρωπότητας. Στα δεξιά Του θα τοποθετήσει εκείνους που χαρακτηρίζει «ευλογημένους», για τους οποίους είναι ετοιμασμένη η Βασιλεία των ουρανών. Στα αριστερά Του θα τοποθετήσει όσους χαρακτηρίζει «καταραμένους». Αυτοί θα εισέλθουν στον τόπο που ετοιμάστηκε για τον διάβολο και τα όργανά του.
Κυριακή της Απόκρεω - Το Ευαγγέλιο της Κρίσεως, Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου (+)
(Ματθ. 25, 31-46)
Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ
1. Προετοιμάζεσαι γιά τότε;
εγάλη γιορτή ἡ σημερινή, γιατί μᾶς θυμίζει τήν δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ ἐλπίδα μας. Γιατί, γι’ αὐτό γίναμε χριστιανοί, γι’ αὐτό ἀγωνιζόμαστε, γι’ αὐτό ἐρχόμαστε στήν Ἐκκλησία, γι' αὐτό προσευχόμαστε καί νηστεύομε. Γιά νά ἀπολαύσουμε τήν Βασιλεία του. Καί εἴθε ὁ Χριστός νά μᾶς ἀξιώσει νά τήν κληρονομήσουμε.
Στό εὐαγγέλιο πού ἀκούσαμε ὁ Χριστός μᾶς λέγει:
Τότε πού θά ἔλθει, τήν ἡμέρα τῆς δευτέρας Παρουσίας του, αὐτά πού τώρα εἶναι ἀνακατεμένα, πού δέν ξεχωρίζουν, τότε τά ξεχωρίσει καλά.
Καί θά βάλει τούς καλούς στά δεξιά του καί τούς ἄλλους στά ἀριστερά του. Θά τούς ξεχωρίσει μέ τήν εὐκολία πού ὁ τσοπάνης ξεχωρίζει τά πρόβατα ἀπό τά κατσίκια. Γιά μᾶς εἶναι δύσκολο.
Γιά τόν Χριστό εἶναι τό πιό ἁπλό πράγμα. Ὅπως εἶναι πολύ ἁπλό γιά τόν τσοπάνη, νά ξεχωρίσει κατσίκια ἀπό ἀρνιά.
Γιά μᾶς ὅμως εἶναι ἕνα θέμα σοβαρό. Γιατί; Γιατί ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι ἀπό τήν φύση του ἀρνί καί κατσίκι. Ἀλλά γίνεται ὅταν θέλει ἀρνί καί γίνεται ὅταν θέλει καί κατσίκι καί λύκος καί λιοντάρι καί ἀκόμη χειρότερο.
Τό ἐρώτημα λοιπόν πού μᾶς θέτει ἡ σημερινή μέρα καί ἡ ἀνάμνηση τῆς δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου μας εἶναι:
«Ἐσύ ἑτοιμάζεσαι γιά τήν ἡμέρα ἐκείνη; Φροντίζεις νά γίνεις ἀρνί; Ἤ ἀφήνεις τόν ἑαυτό σου νά γίνεται κατσίκι;»
Ἅγιος Λέων ὁ Θαυματουργός Ἐπίσκοπος Κατάνης (20 Φεβρουαρίου)
Ἅγιος Λέων γεννήθηκε στή Ραβέννα τῆς Ἰταλίας ἀπό γονεῖς εὐλαβεῖς καί εὐγενεῖς. Ἀφοῦ σπούδασε, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στή Ραβέννα καί ἀργότερα ἐξελέγη γιά τήν καθαρότητα καί πνευματικότητα τοῦ βίου αὐτοῦ Ἐπίσκοπος Κατάνης τῆς Σικαλίας. Ἔγινε προστάτης τῶν ὀρφανῶν καί τῶν χηρῶν, δίδασκε καί νουθετοῦσε τό ποίμνιό του καί ἔκτισε τό ναό τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Λουκίας († 13 Δεκεμβρίου). Ὁ Ἅγιος διακρίθηκε, ἐπίσης, γιά τούς ἀγῶνες του κατά τῶν αἱρετικῶν, τούς ὁποίους νίκησε καί ντρόπιασε ὄχι μόνο μέ λόγια ἀλλά καί μέ κείμενα.
Ὁ Ἄγιος Θεός τόν προίκισε μέ τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας. Καί τόν μάγο Ἡλιόδωρο πού εἶχε πλανέψει πολλούς μέ μαγεῖες, μετά ἀπό προσευχή τόν κατέκαψε μέ τή φωτιά, ἐπειδή καυχιόταν ὅτι μποροῦσε νά κάνει τά πάντα καί ὅτι δέν φοβόταν τή φωτιά. Βλέποντας οἱ πιστοί τό θαῦμα αὐτό καταπλάγηκαν. Ἀμέσως τό περιστατικό αὐτό διαδόθηκε στή Βασιλεύουσα. Γιά τό λόγο αὐτό ὁ Ἅγιος προσκλήθηκε ἀπό τούς βασιλεῖς Λέοντα Δ’ (775 – 780 μ.Χ.) καί Κωνσταντῖνο ΣΤ’ (780 – 798 μ.Χ.) στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἀξιώθηκε πολλῶν τιμῶν.
Ὁ Ἅγιος Λέων κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 785 μ.Χ. καί τό σεπτό λείψανό του ἐνταφιάσθηκε στό ναό τῆς Ἁγίας Λουκίας.
Ἅγιος Κορνήλιος ὁ Ἱερομάρτυρας ἐκ Ρωσίας (20 Φεβρουαρίου)
Ἅγιος Ἱερομάρτυς Κορνήλιος γεννήθηκε τό ἔτος 1501 στή Ρωσία ἀπό εὔπορη καί εὐγενή οἰκογένεια. Ἔλαβε τήν ἐκπαίδευσή του κοντά σέ ἕνα γέροντα μοναχό στή μονή Μιρόζ τοῦ Πσκώφ, στήν ὁποία τόν ἀπέστειλαν οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του.Μετά τό πέρας τῶν σπουδῶν του ἀποφάσισε νά ἀκολουθήσει τήν ὁδό τῆς μοναχικῆς πολιτείας καί νά γίνει μοναχός. Τήν ἀπόφασή του αὐτή πραγματοποίησε, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἐπισκέφθηκε τήν Μονή τῶν Σπηλαίων τοῦ Πσκώφ καί ἐντυπωσιάσθηκε ἀπό τήν κατανυκτικότητα τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καί τό κάλλος τῆς φύσεως.
Σέ ἡλικία 28 ἐτῶν ἐξελέγη ἡγούμενος τῆς μονῆς καί μερίμνησε γιά τήν κατά Θεό προκοπή καί αὔξηση αὐτῆς. Ἐπί τῶν ἡμερῶν του ὁ ἀριθμός τῶν μοναχῶν αὐξήθηκε ἀπό δεκαπέντε σέ διακόσιους.
Παράλληλα ὁ Ὅσιος φρόντισε γιά τήν ἀνακαίνιση τῆς μονῆς καί τήν ἀνέγερση ναῶν ἐντός αὐτῆς καί καλλιέργησε τό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς μονῆς στούς λαούς τῶν Αἰστιῶν καί τῶν Σαετίων, πού ζοῦσαν στήν περιοχή. Διάδωσε τήν Ὀρθοδοξία, ἔκτισε ναούς, πανδοχεῖα, ὀρφανοτροφεῖα καί οἰκοτροφεῖα γιά τούς ἀσθενεῖς καί τούς πτωχούς. Κατά τήν διάρκεια φοβεροῦ λοιμοῦ στήν περιοχή τοῦ Πσκώφ ὁ Ὅσιος Κορνήλιος, μιμούμενος τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Ἐλεήμονα, συμπαραστεκόταν στούς ἀσθενεῖς φροντίζοντάς τους, τούς κοινωνοῦσε καί ἔψαλλε τήν ἐξόδιο Ἀκολουθία σέ ἐκείνους πού ἀπέθνῃσκαν. Κατέγραφε μάλιστα τά ὀνόματα τῶν κεκοιμημένων σέ ἕνα βιβλίο, πού τό ἀποκαλοῦσε «πρυμναία βίβλο» ἀπό τόν συμβολισμό τῆς πρύμνης τοῦ πλοίου, καί τά μνημόνευε στίς προσευχές του, ἀφοῦ τό βιβλίο αὐτό γιά τόν Ὅσιο σήμαινε τή μνήμη τῶν κεκοιμημένων.
Ἅγιος Ἀγάθων Πάπας Ρώμης (20 Φεβρουαρίου)
Ἅγιος Ἀγάθων καταγόταν ἀπό τό Παλέρμο τῆς Ἰταλίας. Οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του δίδαξαν σέ αὐτόν κάθε γραφή θεόπνευστη καί ὠφέλιμη. Μετά τόν θάνατό τους συγκέντρωσε ὅλο τόν πλοῦτο του καί τόν μοίρασε στούς πτωχούς. Ὁ ἴδιος, ἀφοῦ ἀναχώρησε καί ἡσύχαζε σέ μοναστήρι, ἐκάρη μοναχός καί ὑπηρετοῦσε τόν Θεό προσευχόμενος νύχτα καί ἡμέρα ὑπέρ τοῦ σύμπαντος κόσμου. Τόσο πολύ δέ ἀγωνίσθηκε γιά τήν ἀρετή, ὥστε ἔλαβε ἀπό τόν Θεό καί τό χάρισμα νά κάνει θαύματα.
Ἐπειδή ὅμως ἡ ἀρετή δέν διαφεύγει τῆς προσοχῆς, ἔγινε καί Πάπας τῆς Ρώμης τό ἔτος 678 μ.Χ. καί ἔλαβε ἐνεργό μέρος στήν ΣΤ’ Οἰκουμενική Σύνοδο, ἀποστέλλοντας τρεῖς ἀντιπροσώπους καί τρεῖς Ἐπισκόπους τῆς Ἰταλίας. Ἡ Σύνοδος αὐτή, συνῆλθε τό ἔτος 680 μ.Χ. στήν Κωνσταντινούπολη, γιά νά καταδικάσει τήν αἵρεση τῶν Μονοφυσιτῶν. Μεταξύ τῶν καταδικασθέντων ἦταν καί ὁ προκάτοχος τοῦ Ἁγίου Ἀγάθωνος Ἐπίσκοπος Ρώμης Ὀνώριος Α’ (625 – 638 μ.Χ.)
Ὁ Ἅγιος Ἀγάθων κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 682 μ.Χ.
