Σάββατο 8 Αυγούστου
Αιμιλιανού Κυζίκου, Μύρωνος, Αναστασίου και Τριανταφύλλου νεομ.
Ἅγιος Τριαντάφυλλος ὁ Μάρτυρας ἀπὸ τὴ Ζαγορά (8 Αυγούστου)
ἔνδοξος νεομάρτυρας τοῦ Χριστού Τριαντάφυλλος ἦταν ἀπό τήν Ζαγορά τῆς Μαγνησίας, πού βρισκόταν κοντά στό Βόλο.
Γεννήθηκε τό 1663. Ἐργαζόταν σάν ναύτης στά πλοῖα, καί ὅταν ἦταν 17 χρονῶν συνελήφθη γιά ἄγνωστη σέ μᾶς αἰτία, ἀπό τούς Τούρκους, πού τόν ἐκβίαζαν νά γίνει μωαμεθανός. Ὁ Τριαντάφυλλος ὅμως, τό εὐωδιαστό αὐτό λουλοῦδι τῆς Ὀρθοδοξίας, προτίμησε μύριους θανάτους παρά ν’ ἀρνηθεῖ τόν Χριστό.
Βασανίστηκε ποικιλοτρόπως, ἀλλά ἔμεινε ἀμετακίνητος στήν πίστη του φωνάζοντας: «Χριστιανός εἶμαι, δέν ἀρνοῦμαι τόν Σωτῆρα μου Χριστό».
Τελικά τόν θανάτωσαν στόν Ἱππόδρομο τῆς Κων/πόλεως μέ ἀποκεφαλισμό στίς 8 Αὐγούστου 1680. Ἦταν τότε 18 χρονῶν.
Ἅγιος Μύρων (8 Αυγούστου)
Ἅγιος Μύρων, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπό τήν Κρήτη, ἀπό μικρός διακρινόταν γιά τό ζῆλο του καί τήν βαθιά πίστη του στόν Θεό.
Ἀφοῦ παντρεύτηκε, ἀσχολήθηκε μέ τήν καλλιέργεια τῆς γῆς. Ἀπό αὐτό πού ἔβγαζε ἔδινε ἕνα μέρος στούς φτωχούς καί ὅσο ἔδινε τόσο ἡ σοδειά του αὐξάνονταν. Ἡ συμπάθεια τοῦ Ἁγίου πρός τούς ἐνδεεῖς, ξεπερνοῦσε κάθε μέτρο. Μάλιστα λέγεται ὅτι κάποτε συνέλαβε κάποιους μέσα στήν ἀποθήκη νά τοῦ κλέβουν τό σιτάρι καί ἀντί νά τούς κυνηγήσει, ἀντίθετα τούς βοήθησε μεταφέροντας καί ὁ ἴδιος τά σακιά. Γιά ὅλες λοιπόν τίς ἀρετές αὐτές, ὁ Μύρων χειροτονήθηκε ἱερέας. Μετά τό σταμάτημα τοῦ διωγμοῦ τῶν χριστιανῶν, ἔγινε δεσπότης στόν ἐπισκοπικό θρόνο τῆς Κρήτης.
Στά χρόνια πού ἦταν δεσπότης στήν Κρήτη, ἔκανε πάρα πολλά θαύματα. Ἕνα ἀπό αὐτά εἶναι καί τό ἑξῆς: Κάποτε ὁ Ἅγιος ἤθελε νά περάσει ἀπό τόν ποταμό Τρίτωνα καί ὁ ποταμός εἶχε πλημμυρίσει. Τότε ὁ Ἅγιος πρόσταξε καί ἡ ροή τοῦ ποταμοῦ σταμάτησε καί τά νερά δέν προχωροῦσαν μέχρι τήν στιγμή πού ὁ Μύρων ξαναπέρασε καί πῆγε στό σπίτι του.
Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Μάρτυρας ἀπὸ τὴ Βουλγαρία (8 Αυγούστου)
ατρίδα του ἡ πόλη Ροδοβίσι τῆς ἐπαρχίας Στρούμιτζα τῆς Βουλγαρίας.
Εἴκοσι χρονῶν ᾖλθε στή Θεσσαλονίκη καί δούλευε σάν ὑπάλληλος σέ κάποιο ἐμπορικό κατάστημα. Κάποια μέρα, βοήθησε τό ἀφεντικό του γιά τή λαθραῖα ἐξαγωγή ἐνδυμάτων ἔξω ἀπό τό Κάστρο τῆς Θεσσαλονίκης, γιά νά μή πληρώσει φόρους. Ὁ Ἀναστάσιος μάλιστα, φόρεσε καί μία τούρκικη στολή προκειμένου νά περάσει τό ἐμπόρευμα. Ἀλλά ἐνῷ περνοῦσε τήν πύλη, Τοῦρκοι φοροειοπράκτορες, τόν ρώτησαν ἂν εἶχε ἀνάλογα ἔγγραφα γιά τήν ἐξαγωγή τῶν ἐνδυμασιῶν. Αὐτός μέ ἀφέλεια ἀπάντησε ὅτι ἦταν Τοῦρκος. Γιά νά τό ἐπιβεβαιώσει αὐτό, οἱ Τοῦρκοι ὑπάλληλοί του ζήτησαν νά κάνει «σαλαβάτι» (ὁμολογία). Ὁ νέος στό ἄκουσμα τοῦ αἰτήματος αὐτοῦ ἔμεινε ἄφωνος. Ἀμέσως τότε τόν ἅρπαξαν οἱ Τοῦρκοι καί μέ ἄγρια χτυπήματα τόν ὁδήγησαν στόν ἀγά. Ἐκεῖ ὁ Ἀναστάσιος, παρά τίς κολακεῖες καί τίς φοβέρες τοῦ ἀγᾶ, ἔμεινε ἀκλόνητος στή χριστιανική πίστη.
Κατόπιν ὁδηγήθηκε στόν κριτή καί ἔπειτα σ’ ἄλλον ἄρχοντα, ὅπου φυλακίστηκε καί βασανίστηκε ἀνελέητα. Ἀλλά ἐπειδή καί πάλι ὁμολογοῦσε τόν Χριστό τόν καταδίκασαν σέ θάνατο.
Στό δρόμο γιά τήν ἀγχόνη, ὁ Ἀναστάσιος ὑπέκυψε στά τραύματά του καί παρέδωσε τό πνεῦμα του στόν Θεό, ἔξω ἀπό τή Θεσσαλονίκη κοντά στήν «καινούρια πόρτα», στίς 8 Αὐγούστου 1794.
Ἅγιος Αἰμιλιανὸς ὁ Ὁμολογητής Ἐπίσκοπος Κυζίκου (8 Αυγούστου)
Ἀπόστολος Παῦλος θέλοντας νά τονίσει τήν μεγάλη σημασία τῆς ὁμολογίας τῆς πίστης μας πρός τόν Χριστό, εἶπε: «Ἔχοντες οὒν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τούς οὐρανούς, Ἰησοῦν τόν υἱόν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας». Ἀφοῦ, δηλαδή, ἔχουμε μεγάλο Ἀρχιερέα, πού ἔχει πλέον περάσει ἀπό τούς οὐρανούς καί μπῆκε στήν αἰώνια κατάπαυση, ὅπου μᾶς περιμένει, πού δέν εἶναι ἁπλός ἄνθρωπος, ἀλλά εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἃς κρατᾶμε καλά τήν ὁμολογία τῆς πίστης μας πρός Αὐτόν, τόν Κύριο καί Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστό.
