Σάββατο 19 Οκτωβρίου
Ιωήλ προφήτου, Ουάρρου και Σαδώα μαρτύρων, Μνάσωνος
Προφήτης Ἰωήλ (19 Οκτωβρίου)
ἶναι ἕνας ἀπό τούς δώδεκα μικρούς λεγόμενους προφῆτες. Ἦταν γιός τοῦ Βαθουήλ, ἀπό τή φυλή Ρουβήμ (αὐτό ὅμως δέν εἶναι σαφές, διότι ἄλλοι τόν θέλουν καταγόμενο ἀπό τήν φυλή Γάδ), καί προφήτευσε ὅταν βασιλιάς στήν φυλή τοῦ Ἰούδα ἦταν ὁ Ἰωᾶς (878 – 838 π.Χ).
Τό προφητικό του βιβλίο, ἔχει λεχθεῖ ὅτι τό διακρίνει ὕφος ποιητικότατο, περίκομψο, ζωηρό καί ἀποτελεῖ κόσμημα τῆς ἑβραϊκῆς φιλολογίας. Νά τί λέει περί μετανοίας: «Καί νῦν λέγει Κύριος ὁ Θεός ὑμῶν ἐπιστράφητε πρός μέ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καί ἐν νηστείᾳ καί ἐν κλαυθμῷ καί ἐν κοπετῷ καί διαρρήξατε τάς καρδίας ὑμῶν καί μή τά ἱμάτια ὑμῶν καί ἐπιστράφητε πρός Κύριον τόν Θεόν ὑμῶν, ὅτι ἐλεήμων καί οἰκτίρμων ἐστι, μακρόθυμος καί πολυέλεος». Καί τώρα, λέει ὁ Κύριος καί Θεός σας: Ἐπιστρέψτε μέ μετάνοια σ’ ἐμένα μέ ὅλη σας τήν καρδιά, μέ νηστεία καί μέ δάκρυα μετανοίας. Σχίστε τίς καρδιές σας ἀπό πόνο μετανοίας καί συναίσθηση τῆς ἐνοχῆς σας, καί ὄχι τά ἐνδύματά σας. Ἐπιστρέψτε στόν Κύριο καί Θεό σας, διότι αὐτός εἶναι ἐλεήμων καί οἰκτίρμων, μακρόθυμος καί πολυέλεος.
Μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι τό προφητικό βιβλίο τοῦ Ἰωήλ, ἀποτελεῖται ἀπό τρία κεφάλαια, πού ἐκεῖ μέσα προφητεύει τήν ἔκχυση τῶν δωρεῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Πράξ. στ’ 17) στήν χριστιανική ἐκκλησία, καθώς ἐπίσης καί τά σημεῖα, πού θά προηγηθοῦν τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Κυρίου.
Ὁ προφήτης Ἰωήλ ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
(Ὁρισμένοι Συναξαριστές, περιττῶς ἐπαναλαμβάνουν τήν μνήμη του καί τήν 31η Μαρτίου).
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἅγιος Μνάσων ὁ ἀρχαῖος μαθητὴς (19 Οκτωβρίου)
ετά δέ τάς ἡμέρας ταύτας ἐπισκευασάμενοι ἀνεβαίνομεν εἰς Ἱερουσαλήμ, συνῆλθον δέ καί τῶν μαθητῶν ἀπό Καισαρείας σύν ἡμῖν, ἄγοντες παρ’ ὢ ξενισθῶμεν Μνάσων τινι Κυπρίω, ἀρχαίω μαθητή. (Πράξ. κα’ 15 – 16).
Δηλαδή, ὑστέρα ἀπό τίς ἡμέρες αὐτές (πού ἔμειναν στήν Καισαρεία καί ὁ προφήτης Ἄγαβος προφήτεψε τήν σύλληψη τοῦ Ἀποστόλου, ὅταν θά πήγαινε στά Ἱεροσόλυμα γιά τελευταῖα φορά), οἱ Ἀπόστολοι Παῦλος, Λουκᾶς καί οἱ σύντροφοί τους ἑτοίμασαν τίς ἀποσκευές τους καί ἀνέβηκαν στά Ἱεροσόλυμα.
Ἐκεῖ ἦρθαν καί ἀπό τήν Καισαρεία μερικοί ἀπό τούς μαθητές καί ἔφεραν μάλιστα μαζί τους καί κάποιον Μνάσωνα, Κύπριο παλιό μαθητή στό σπίτι τοῦ ὁποίου ἐπρόκειτο νά φιλοξενηθοῦν.
Ἀρχαῖος μαθητής! Νά ὁ ἐπίζηλος τίτλος, τόν ὁποῖο αὐτό τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ διά τοῦ Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστού Λουκᾶ δίνει στόν ἐκλεκτό Ἱεράρχη τῆς Κύπρου, τόν Ἅγιο Μνάσωνα. Ἀρχαῖο μαθητή τόν ὀνομάζει.
Τώρα πῶς ὁ Μνάσων βρέθηκε στά Ἱεροσόλυμα καί εἶχε μάλιστα καί σπίτι δικό του, στό ὁποῖο φιλοξενήθηκαν τόσοι μαθητές, δέν γνωρίζουμε. Ἀπό τό συναξάρι του μαθαίνουμε μόνο πώς ὁ Ἅγιος Μνάσων γεννήθηκε στήν Ταμασό ἀπό γονεῖς εἰδωλολάτρες.
Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Θαυματουργός ὁ ἀσκητής (19 Οκτωβρίου)
ταν Βούλγαρος στήν καταγωγή καί γεννήθηκε στό χωριό Σκρίνο, κοντά στήν Σόφια (Βουλγαρίας), ἐπί βασιλείας Πέτρου τοῦ Βούλγαρου.
Ἔχοντας μοναχική κλίση, πῆγε πρῶτα σέ κάποια Μονή καί κατόπιν ἀνέβηκε στό ὄρος Ῥίλα. Ἐκεῖ ἔκτισε πρῶτα μικρή καλύβα, πού μέ τό χρόνο ἔγινε καταφύγιο πολλῶν μοναχῶν.
Ὁπότε ἔκτισε τήν Μονή τοῦ Ῥίλα, στήν ὁποία ἀσκητικά ἀφοῦ ἔζησε, ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Φερωνύμως χαρίτων τοῦ θείου Πνεύματος, τῇ ἰσαγγέλῳ ζωῇ σου ἀνακαθάρας τόν νοῦν, εἰσεδέξω δαψιλῶς τόν πλοῦτον Ὅσιε, καί θαυμάτων αὐτουργός, ἀνεδείχθης ἀληθῶς, Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννη, καθικετεύων ἀπαύστως, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐν τῷ Ῥίλᾳ ἄγγελος Πάτερ ὡράθης, καί Μονήν ἀνήγειρας, ὦ Ἰωάννη τῷ Χριστῷ, ἔνθα τό θεῖόν σου λείψανον, καθαγιάζει τούς πίστει προστρέχοντας.
Ἅγιος Οὔαρος ὁ Μάρτυρας (19 Οκτωβρίου)
έτοχος τῆς θερμῆς καί γενναίας πίστης, πού ἀνθίζει καί θαυματουργεῖ στούς μεγάλους ἀγῶνες καί στίς σκληρές δοκιμασίες τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Οὔαρος, ἦταν στρατιώτης ἀπό τά Τύανα στά χρόνια τῶν διωγμῶν ἐπί Διοκλητιανού. Ἐκτελοῦσε καθήκοντα φρουροῦ στίς φυλακές, ὅπου ἔκλειναν χριστιανούς. Τά παθήματά τους τόν ἔθλιβαν καί ἡ γενναιότητά τους ἄναβε περισσότερο τήν πίστη του. Ἦταν καί αὐτός χριστιανός, ἀλλά οἱ ἀνώτεροί του καί οἱ συστρατιῶτες του δέν τό ἤξεραν. Ἑπομένως δέν ὑπῆρχε ἐναντίον του καμία ὑποψία καί ἐπωφελούμενος ἀπ’ αὐτό κατόρθωνε νά φέρνει τροφές στούς μάρτυρες, νά τούς ἐνισχύει καί νά τούς παρηγορεῖ.
Κάποτε ἔφεραν στήν φυλακή ἕξι πιστούς σεβάσμιους ἀσκητές. Ἦταν καί ἕβδομος, ἀλλά πέθανε στόν δρόμο λόγω γήρατος ἀπό τίς κακουχίες. Οἱ ἔγκλειστοι αὐτοί, μέ τή φυσιογνωμία τῶν λόγων καί τῶν τρόπων τους, ἐπηρέασαν πολύ τήν ψυχή τοῦ Οὐάρου, ὥστε θέλησε νά πεθάνει μαζί τους. Ὅταν λοιπόν τούς ρώτησε ὁ δικαστής πού εἶναι ὁ ἕβδομος σύντροφός τους, ὁ Οὔαρος φώναξε «ἰδού ἐγώ». Καί συγχρόνως ἄρχισε νά διακηρύττει ὅτι εἶναι Χριστιανός.
Μάταια προσπάθησαν οἱ ἀξιωματικοί του νά τόν μεταπείσουν. Αὐτός παρακαλοῦσε τούς ἀσκητές, νά προσευχηθοῦν στόν Θεό νά τοῦ δώσει δύναμη ν’ ἀντέξει στά βασανιστήρια πού ἦταν πολύ ἄγρια. Τελικά νίκησε. Πέθανε χωρίς ν’ ἀλλαξοπιστήσει. Τήν ἑπομένη κόπηκαν καί τά κεφάλια τῶν ἀσκητῶν.
Τή νύχτα χριστιανικά χέρια, ἔθαψαν εὐλαβικά τούς ἑπτά μάρτυρες τῆς πίστης.
