Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου
Ευστρατίου, Αυξεντίου, Ευγενίου, Μαγδαρίου και Ορέστου μαρ., Λουκίας μάρτ., Γαβριήλ ιερομάρτ.
|
|
Σαρακοστή των Χριστουγέννων
Με τα μάτια της ψυχής μας ας κοιτάξουμε ψηλά στον ουρανό και ας ακολουθήσουμε το αστέρι
των σοφών μάγων σε ένα ΤΑΞΙΔΙ ΠΡΟΣ ΤΗ ΒΗΘΛΕΕΜ
εορτή της κατά σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τα Χριστούγεννα, αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες ημέρες της χριστιανοσύνης. Ανήκει σις Δεσποτικές εορτές, δηλ. αναφέρεται σε γεγονός της ζωής του Δεσπότη Χριστού. Μαζί με το Πάσχα είναι οι κορυφαίες εορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Την ημέρα αυτή εορτάζουμε την ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, την κάθοδο του δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος στον κόσμο. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος θεός κατά χάριν. Ο Θεός έρχεται από τον ουρανό στη γη, για να ανέβει ο άνθρωπος από τη γη στον ουρανό. Ο Χριστός ήλθε ανάμεσά μας για να σώσει το ανθρώπινο γένος, να στήσει και πάλι τις γκρεμισμένες γέφυρες επικοινωνίας με τον Θεό, να αποκαταστήσει τον άνθρωπο στην αληθινή του δόξα, να φανερώσει στους ανθρώπους το θέλημα του Θεού. Ο Χριστός ταπεινώθηκε βαθειά για να μας ανυψώσει, γενήθηκε στο χρόνο για να υπερβούμε εμείς το χρόνο, έλαβε την ανθρώπινη φύση για να τη θεώσει. Γι’ αυτό γιορτάζουμε, χαιρόμεθα και πανηγυρίζουμε.
ΤΟ ΑΓΙΟ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟ
Τους πρώτους αιώνες η Γέννηση και η Βάπτιση του Χριστού συνεορτάζονταν την ίδια ημέρα, και συγκεκριμένα στις 6 Ιανουαρίου, με το κοινό όνομα Επιφάνεια. Από τα μέσα του 4ου αιώνα καθιερώθηκε ως ξεχωριστή η γιορτή των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου, και παρέμεινε στις 6 Ιανουαρίου μόνο η γιορτή της Βαπτίσεως του Κυρίου.
Ἁγία Λουκία ἡ Παρθενομάρτυς (13 Δεκεμβρίου)
ήμερα τιμοῦμε τήν μνήμη τῆς Ἁγίας μάρτυρος Λουκίας, τῆς παρθένου. Ἔζησε γύρω στά μέσα τοῦ 3ου αἰώνα μ.Χ. καί καταγόταν ἀπό τίς Συρακοῦσες τῆς Σικελίας.
Μοναχοκόρη, εἶχε ὀρφανέψει μικρή ἀπό τόν πατέρα της καί ἔμεινε μόνη μέ τή μητέρα της, ἡ ὁποία ἦταν βαριά ἄρρωστη μέ μία ἀνίατη ἀσθένεια. Ἔχοντας ἀπελπιστεῖ ἀπό τήν βοήθεια τῶν γιατρῶν, εὐελπιστοῦσαν μόνο στήν Θεία Χάρη γιά τήν ἴαση τῆς ἀσθένειάς της. Γι’ αὐτό μετέβηκαν στήν Κατάνη, ὅπου βρισκόταν τό λείψανο τῆς Ἁγίας Ἀγαθῆς.
Τό βράδυ πού ἔπεσε νά κοιμηθεῖ ἡ Λουκία, ἀφοῦ εἶχε προσευχηθεῖ θερμά γιά τήν ὑγεία τῆς μητέρας της, εἶδε τήν Ἁγία Ἀγαθή σέ ὅραμα. Ἡ Ἁγία τῆς εἶπε ὅτι ἡ μητέρα της θά γιατρευτεῖ, ἀλλά ἡ ἴδια θά στεφθεῖ τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Ἡ Λουκία περιχαρής, ξύπνησε τό πρωί γιά τήν ἀνάρρωση τῆς μητέρας της, ἀλλά καί γιά τό μαρτυρικό στέφανο πού τήν περίμενε. Ὅταν γύρισαν στίς Συρακοῦσες τήν κατήγγειλαν στόν αὐτοκράτορα Δέκιο, λόγω τοῦ φιλανθρωπικοῦ καί χριστιανικοῦ της ἔργου. Ἐπειδή δέ, δέν ἀπαρνήθηκε τήν πίστη της στόν Κύριο, διατάχθηκε ὁ θάνατός της, κι έτσι, ἡ Ἁγία Λουκία, παρέδωσε τό πνεῦμά της κάτω ἀπό τό ξίφος τοῦ δημίου.
Ἅγιοι Εὐστράτιος, Αὐξέντιος, Εὐγένιος, Μαρδάριος καὶ Ὀρέστης (13 Δεκεμβρίου)
αρτύρησαν κατά τό σκληρό διωγμό τῶν χριστιανῶν ἐπί Διοκλητιανού. Ὁ Εὐστράτιος, πού ἦταν ἀνώτερος ἀξιωματικός, συνελήφθη ἀπό τό Δούκα Λυσία. Αὐτός, ἀφοῦ τόν βασάνισε μέ τόν πιό φρικτό τρόπο, ἔπειτα τόν ἔστειλε στόν ἔπαρχο Ἀγρικόλα. Φημισμένος αὐτός γιά τήν ὠμότητά του ἀπέναντι στούς χριστιανούς, ἔβαλε τόν Εὐστράτιο νά βαδίσει μέ σιδερένια παπούτσια, πού εἶχαν μέσα μυτερά καρφιά. Κατόπιν τόν ἀποτελείωσε, ἀφοῦ τόν ἔριξε μέσα στή φωτιά.
Τόν Αὐξέντιο, πού ἦταν ἱερέας καί συμπολίτης τοῦ Εὐστρατίου, ὁ ἡγεμόνας τόν πίεσε νά ἀλλαξοπιστήσει μέ πολλές δελεαστικές ὑποσχέσεις. Ἀλλά ὁ ἄξιος λειτουργός τοῦ Χριστοῦ ἀπάντησε: «Δέν εἶναι ἀνάγκη νά λέω πολλά λόγια Λυσία. Στήν ζωή αὐτή εἶμαι τοῦ Χριστοῦ καί θά εἶμαι δικός Του μέχρι θανάτου. Καί ἂν ἀναρίθμητους δαρμούς καί πληγές μοῦ δώσεις, καί ἂν μέ φωτιά καί σίδερο μέ λιώσεις, ὁ Χριστός μου εἶναι παντοδύναμος καί ὁ Σταυρός Του ἀκαταμάχητος. Αὐτός καθ’ ἑαυτόν ὁ Αὐξέντιος εἶναι ἀδύνατος. Ἀλλά τοῦ χριστιανοῦ Αὐξεντίου τό φρόνημα δέν θά κάμψεις ποτέ». Ἐξαγριωμένος ὁ ἡγεμόνας ἀπό τήν ἀπάντηση, ἀμέσως τόν ἀποκεφάλισε.
Τόν Μαρδάριο, ἀφοῦ τρύπησαν τούς ἀστραγάλους του τόν κρέμασαν μέ τό κεφάλι πρός τά κάτω καί τόν ἔκαψαν.
Ὁ ἀξιωματικός Εὐγένιος, ἀφοῦ τοῦ ἔκοψαν τήν γλώσσα καί τά χέρια καί τοῦ ἔσπασαν τά πόδια, ἐξέπνευσε.
Τόν δέ στρατιώτη Ὀρέστη τόν θανάτωσαν, ἀφοῦ τόν ξάπλωσαν σέ πυρακτωμένο κρεβάτι.
