Ἅγιοι Κωνσταντίνος καὶ Ἑλένη οἱ Ἱσαπόστολοι (21 Μαΐου)
ς γενέτειρα πόλη τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἀναφέρεται τόσο ἡ Ταρσός τῆς Κιλικίας ὅσο καί τό Δρέπανο τῆς Βιθυνίας. Ὡστόσο ἡ ἅποψη πού ἐπικρατεῖ φέρει τόν Μέγα Κωνσταντίνο νά ἔχει γεννηθεῖ στή Ναϊσό τῆς Ἄνω Μοισίας. Τό ἀκριβές ἔτος τῆς γεννήσεώς του δέν εἶναι γνωστό, θεωρεῖται ὅμως ὅτι γεννήθηκε μεταξύ τῶν ἐτῶν 274 – 288 μ.Χ.
Πατέρας του ἦταν ὁ Κωνστάντιος, πού λόγῳ τῆς χλωμότητος τοῦ προσώπου του ὀνομάσθηκε Χλωρός, καί ἦταν συγγενής τοῦ αὐτοκράτορος Κλαυδίου. Μητέρα του ἦταν ἡ Ἁγία Ἑλένη, θυγατέρα ἑνός πανδοχέως ἀπό τό Δρέπανο τῆς Βιθυνίας.
Τό 305 μ.Χ. ὁ Κωνσταντίνος εὑρίσκεται στήν αὐλή τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ στή Νικομήδεια μέ τό ἀξίωμα τοῦ χιλίαρχου. Τό ἴδιο ἔτος οἱ δύο Αὔγουστοι, Διοκλητιανός καί Μαξιμιανός, παραιτοῦνται ἀπό τά ἀξιώματά τους καί ἀποσύρονται. Στό ὕπατο ἀξίωμα τοῦ Αὐγούστου προάγονται ὁ Κωνστάντιος ὁ Χλωρός στή Δύση καί ὁ Γαλέριος στήν Ἀνατολή. Ὁ Κωνστάντιος ὁ Χλωρός πέθανε στίς 25 Ἰουλίου 306 μ.Χ. καί ὁ στρατός ἀνακήρυξε Αὔγουστο τόν Μέγα Κωνσταντίνο, κάτι ὅμως πού δέν ἀποδέχθηκε ὁ Γαλέριος. Μετά ἀπό μιά σειρά διαφόρων ἱστορικῶν γεγονότων ὁ Μέγας Κωνσταντίνος συγκρούεται μέ τόν Μαξέντιο, υἱό τοῦ Μαξιμιανοῦ, ὁ ὁποῖος πλεονεκτοῦσε στρατηγικά, ἐπειδή διέθετε τετραπλάσιο στράτευμα καί ὁ στρατός τοῦ Κωνσταντίνου ἦταν ἤδη καταπονημένος.
Ἅγιος Παχώμιος ὁ Ὁσιομάρτυρας ὁ Νέος (21 Μαΐου)
Ἅγιος Ὁσιομάρτυς Παχώμιος καταγόταν ἀπό τή Μικρά Ἀσία καί γεννήθηκε ἀπό γονεῖς φιλόθεους καί εύσεβεῖς. Ὑπηρετώντας ὡς στρατιώτης στό Ρωσικό στρατό, συνελήφθηκε αἰχμάλωτος ἀπό τούς Τατάρους, πουλήθηκε σέ κάποιον Τοῦρκο βυρσοδέψη, ὁ ὁποῖος τόν ἔφερε στήν πατρίδα του Οὐσάκι τῆς Φιλαδελφείας. Ὁ Ἅγιος παρέμεινε στήν ὑπηρεσία τοῦ Τούρκου ἐπί εἴκοσι ἑπτά ἔτη, ὑπομένοντας βασανιστήρια καί ἐξευτελισμούς καί πιεζόταν καθημερινά νά ἀλλαξοπιστήσει. Αὐτός ὅμως παρέμενε ἀκλόνητος στή Χριστιανική πίστη καί ἐξ αἰτίας αὐτοῦ, ἀφοῦ ὁ ἀφέντης του ἀπηύδησε, τόν ἄφησε ἐλεύθερο.
Ἅγιος Ἀγαπητὸς ὁ Ὁσιομάρτυρας (21 Μαΐου)
Ἅγιος Ὁσιομάρτυς Ἀγαπητός τοῦ Μαρκοῦσεφ, ἕζησε στή Ρωσία περί τόν 16ο αἰώνα μ.Χ. Ἀρχικά ἔγινε μοναχός στή μονή τῶν Ἁγίων Βόριδος καί Γκλέμπ τοῦ Σολφυτσεγκόντσκ καί μαρτύρησε τό 1584.
Τό 1576, ὅταν ὁ Ἅγιος ἀσθένησε βαριά, ἐμφανίσθηκε σέ αὐτόν ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Θαυματουργοῦ, πού ὀνομάζεται Βελικορέσκαγια καί τοῦ ἔδωσε ἐντολή νά πάει στόν ποταμό Μαρκούζα καί νά ἱδρύσει ἐκεῖ ἕνα καινούργιο μοναστήρι. Ὁ Ὅσιος, θεραπευμένος τήν ἴδια στιγμή, ἐκπλήρωσε τό καθῆκον πού τοῦ εἶχε ἀνατεθεῖ, κατασκευάζοντας πρῶτα ἕνα ξύλινο παρεκκλήσι καί ἀργότερα, τό 1578, δύο ναούς ἀφιερωμένους μέ σεβασμό στόν Ἅγιο Νικόλαο καί στόν Ἅγιο Προκόπιο τοῦ Οὔγκλιχ.
Ὅσιος Κασσιανὸς ὁ Θαυματουργός ὁ Ἕλληνας (21 Μαΐου)
Ὅσιος Κασσιανός τοῦ Οὔγκλιχ, κατά κόσμο Κωνσταντίνος, ἦταν ἑλληνικῆς καταγωγῆς καί ἀπόγονος τῆς πριγκιπικῆς οἰκογένειας τῶν Μανκουτίων. Συμμετεῖχε στή Βυζαντινή ἀντιπροσωπεία, ἡ ὁποία μετέβη στή Μόσχα, στόν μεγάλο πρίγκιπα Ἰβάν Γ’ Βασίλεβιτς (1438 – 1505), ὁ ὁποῖος μέ τόν γάμο του μέ τήν Σοφία Παλαιολογίνα τό 1472, συγγένεψε μέ τήν τελευταία Βυζαντινή δυναστεία καί ἔλαβε ὡς ἔμβλημά του τό δικέφαλο ἀετό.
Ἀποφασίζοντας ὁ Κωνσταντίνος νά ἀφιερώσει τήν ζωή του στόν Θεό, παρέμεινε στήν δικαστική ὑπηρεσία τοῦ τσάρου τῆς Μόσχας ζώντας κοντά στόν Ἐπίσκοπο τῆς πόλεως Ροστώβ Ἰωάσαφ.
Ὅταν ὁ Ἐπίσκοπος Ἰωάσαφ ἀποσύρθηκε στή μονή τοῦ ἁγίου Θεράποντος, ὁ Κωνσταντίνος ἐγκατέλειψε τά ἐγκόσμια καί τόν ἀκολούθησε. Ἔγινε μοναχός μετά ἀπό ἕνα θαυμαστό ὅραμα, στό ὁποῖο εἶδε τόν Ὅσιο Μαρτινιανό († τό 1483) νά τόν καλεῖ στό μοναχικό βίο καί ἔλαβε τό ὄνομα Κασσιανός.
Μετά ἀπό μία χρονική περίοδο ἄφησε τή μονή καί ἐγκαταστάθηκε κοντά στήν πόλη Οὔγκλιχ, στή συμβολή τῶν ποταμῶν Βόλγα καί Οὔχμα, ὅπου ἵδρυσε μοναστήρι πρός τιμήν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Ἡ φήμη τῆς ἁγιότητας τοῦ βίου του διαδόθηκε εὐρέως καί πολλοί τόν ἐπισκέπτονταν, γιά νά λάβουν τήν εὐλογία του καί νά ἀκούσουν τίς πνευματικές νουθεσίες του. Ὁ Ὅσιος δεχόταν τόν καθένα μέ περισσή ἀγάπη καί μέ διάκριση τόν ὁδηγοῦσε πρός τόν λιμένα τῆς σωτηρίας.
Ὁ Ὅσιος Κασσιανός κοιμήθηκε μέ εἰρήνη σέ βαθύ γήρας, στίς 2 Ὀκτωβρίου τοῦ 1504, ἡμέρα τῆς μνήμης του. Ἡ μνήμη του κατά τήν 21η Μαΐου ἑορτάζεται, ἐπειδή στό κοσμικό του ὄνομα ὀνομαζόταν Κωνσταντίνος, πρός τιμήν τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου.
Ἡ μνήμη τῆς μετακομιδῆς τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Κασσιανοῦ ἑορτάζεται στίς 23 Αὐγούστου.
Ἅγιος Χριστόφορος Α’ Πατριάρχης Ἀντιοχείας (21 Μαΐου)
Ἅγιος Ἱερομάρτυς Χριστόφορος ἐξελέγη Πατριάρχης Ἀντιοχείας τό 960 μ.Χ., κατά τό 14ο ἔτος τοῦ χαλίφη Ἀλ Μουτί (946 – 974 μ.Χ.), ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Ἄραβας χρονογράφος Γιαχ-γιᾶ. Τή νύχτα τῆς Δευτέρας πρός τήν Τρίτη τοῦ 967 μ.Χ. φονεύθηκε ἀπό τούς Ἄραβες, ἀφοῦ κατηγορήθηκε ὅτι συνεννοεῖται μέ τόν αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου Νικηφόρο Φωκᾶ πού ἐκστράτευσε κατά τῆς Ἀντιοχείας καί τό τίμιο λείψανο αὐτοῦ ρίχθηκε στόν ποταμό Ὀρόντη. Ἀναφέρεται δέ ὅτι ὁ φόνος ἔγινε στήν οἰκία τοῦ εὐεργετηθέντος ἀπό τόν Πατριάρχη Ἴμπν-Μάνικ. Μετά ὀκτώ ἡμέρες οἱ Χριστιανοί βρῆκαν τό λείψανο αὐτοῦ καί τό ἐνταφίασαν μέ εὐλάβεια σέ κάποια νησίδα τοῦ ποταμοῦ, κατόπιν δέ, μετακόμισαν αὐτό στήν ἐκτός τῆς πόλεως μονή τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου. Ἐξ αἰτίας τοῦ φόβου πού ἐπικράτησε μεταξύ τῶν Χριστιανῶν ὁ θρόνος τῆς Ἀντιόχειας παρέμεινε κενός ἐπί δύο ἔτη καί δέκα μῆνες.
