Ἅγιος Ἀμφιλόχιος Ἐπίσκοπος Ἰκονίου (23 Νοεμβρίου)
ταν Καππαδόκης, σύγχρονος τοῦ Μ. Βασιλείου καί φίλος του.
Διακεκριμένος γιά τήν μεγάλη του μόρφωση καί εὐσέβεια, ἀναδείχθηκε ἐπίσκοπος Ἰκονίου τό ἔτος 344. Ὑπῆρξε ἄριστος ἐπίσκοπος καί μετεῖχε στή Β’ Οἰκουμενική Σύνοδο στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου καί διέπρεψε.
Ὁ Ἀμφιλόχιος δέν εἶχε κύρος μόνο στή δική του Ἐκκλησία, ἀλλά τό ἠθικό κύρος του εἶχε ἐπεκταθεῖ καί σέ ἄλλες περιοχές. Ἔτσι, παρενέβαινε καί σέ Ἐκκλησίες κοντινές, ὅπου διασφάλιζε τήν εἰρήνη καί ὀρθοτομοῦσε τόν λόγο τῆς ἀληθείας. Διότι στό ἔργο του, εἶχε ὁδηγό τά θεόπνευστα λόγια τοῦ Ἀπ. Παύλου: «Σπούδασον σεαυτόν δόκιμον παραστῆσαι τῷ Θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τόν λόγον τῆς ἀληθείας». Δηλαδή, λέει ὁ Ἀπ. Παῦλος, προσπάθησε νά παραστήσεις τόν ἑαυτό σου στόν Θεό δοκιμασμένο καί τέλειο ἐργάτη, πού δέν τόν ντροπιάζει τό καλοφτιαγμένο ἔργο του, καί διδάσκει ὀρθά τόν λόγο τῆς ἀληθείας.
Στήν πρός Ἀμφιλόχιον ἐπιστολή του, ὁ Μ. Βασίλειος φανερώνει τήν λαμπρή ἠθική φυσιογνωμία τοῦ Ἀμφιλοχίου. Τόν παρακαλεῖ νά παραστεῖ στήν τιμητική γιορτή ὑπέρ τῶν μαρτύρων τῆς Καισαρείας, γιά νά ἀποβεῖ αὐτή σεμνότερη, διότι ὁ λαός τῆς Καισαρείας τόν ἀγαπᾶ, ὅσο κανένα ἄλλο ἐπίσκοπο.
Ὁ Ἀμφιλόχιος συνέταξε ἀρκετούς λόγους γιά τήν Ὀρθοδοξία μας, καί πέθανε εἰρηνικά τό ἔτος 394.
Ἅγιος Γρηγόριος Ἐπίσκοπος Ἀκραγαντίνων (23 Νοεμβρίου)
εννήθηκε στόν Ἀκράγαντα τῆς Σικελίας ἀπό εὐσεβεῖς καί εὔπορους γονεῖς, τόν Χαρίτωνα καί τήν Θεοδότη. Βαπτίστηκε ἀπό τόν ἐπίσκοπο Ποταμίωνα, ὁ ὁποῖος τόν ἀνέθρεψε, τόν μόρφωσε καί τόν κατάταξε στίς τάξεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου, στά χρόνια τοῦ βασιλιά Ἰουστινιανοῦ τοῦ Ρινότμητου (685 – 695).
Δεκαοκτώ χρονῶν πῆγε γιά προσκύνημα στούς Ἁγίους Τόπους καί ἐκεῖ χειροτονήθηκε Διάκονος ἀπό τόν ἐπίσκοπο Ἱεροσολύμων Μακάριο. Κατόπιν ἐπανῆλθε στό Βυζάντιο καί ἀπό ἐκει στήν Ρώμη, ὅπου γιά τίς μεγάλες του ἀρετές καί τήν μεγάλη του μόρφωση προήχθηκε στήν ἐπισκοπή τῶν Ἀκραγαντίνων.
Στήν ἐπισκοπή αὐτή, βρῆκε σφοδρούς κατηγόρους δύο κληρικούς, τόν Σαβῖνο καί τόν Κρισκέντιο, πού τόν συκοφάντησαν γιά μοιχεία. Ἀλλά μέ θαυματουργικό τρόπο ὁ Γρηγόριος τούς ντρόπιασε καί παρέλαβε πάλι τήν Ἐκκλησία μετά ἀπό διετή φυλάκιση καί ἀργία. Στήν συνέχεια ἔκανε καί ἄλλα θαύματα.
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά σέ βαθιά γεράματα τό 690 μ.Χ. Σώζονται 10 ἐξηγηματικοί λόγοι του στόν Ἐκκλησιαστή.
Ὅσιος Σισίνιος ὁ Ὁμολογητής (23 Νοεμβρίου)
αταγόταν ἀπό τήν Κύζικο καί κήρυττε μέ θάρρος καί τόλμη τήν χριστιανική ἀλήθεια. Γιά τό ἔργο του αὐτό, ὑπέστη πολλές φυλακίσεις καί ἀνελέητους δαρμούς κατά τόν διωγμό ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Διοκλητιανός (300 μ.Χ.).
Ὅταν αὐτοκράτορας ἔγινε ὁ Μεγάλος Κωνσταντῖνος, ὁ Ὅσιος Σισίνιος ἀφέθηκε ἐλεύθερος καί ἐξακολούθησε τόν εὐσεβή καί θεάρεστο ἀγώνα του. Ἀλλά ὅταν ξέσπασε ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρείου, συμμετεῖχε στήν πάλη, ὑπέρμαχος τοῦ ὀρθοδόξου δόγματος καί μέ τόν τρόπο αυτό, γενναία ἀγωνιζόμενος, τελείωσε τήν ὁλόψυχα ἀφιερωμένη στόν Χριστό ζωή του.
